តើអ្នកមានអារម្មណ៍បែបណា ពេលនៅជាមួយមនុស្សដែលអ្នកចាត់ទុកថាគួរឱ្យទុកចិត្ត?
តើអ្នកនឹងជួបការលំបាកអ្វីខ្លះក្នុងការទុកចិត្តមនុស្សដែលអ្នកមិនស្គាល់?
ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ជួយឲ្យយើងកាន់តែទុកចិត្ដលើទ្រង់
យេរេមា ១៧:៧-៨ បង្ហាញរូបភាពដល់យើងថា តើយើងអាចមានលក្ខណៈយ៉ាងណា នៅពេលដែលយើងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ និងរៀនទុកចិត្តលើទ្រង់។
យេរេមា ១៧:៧-៨
រីឯអ្នកដែលផ្ញើជីវិតលើព្រះអម្ចាស់
និងយកព្រះអង្គធ្វើជាបង្អែក
ពិតជាទទួលព្រះពរមិនខាន!
អ្នកនោះប្រៀបបាននឹងដើមឈើ
ដុះនៅក្បែរផ្លូវទឹក
ដែលមានឫសចាក់ទៅរកទឹកហូរ
វាមិនខ្លាចកម្ដៅ
ហើយស្លឹករបស់វានៅខៀវខ្ចីជានិច្ច។
នៅពេលរាំងស្ងួត វាមិនព្រួយបារម្ភអ្វីទេ
គឺវានៅតែបង្កើតផ្លែផ្កាដដែល។
ការចែកចាយ: តើមានចំណុចអ្វីខ្លះ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកចាប់អារម្មណ៍លើរូបភាពនេះ?
ការរកឃើញ: តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងមានលក្ខណៈដូចជាដើមឈើនោះ?
ការគិតឆ្លុះបញ្ចាំង: តើអ្វីដែលអ្នករៀនអំពីព្រះជាម្ចាស់ មានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើបំណងចិត្តរបស់អ្នកក្នុងការទុកចិត្តលើទ្រង់?
នៅពេលយើងកាន់តែមានចំណេះដឹងអំពីព្រះជាម្ចាស់ យើងអាចនឹងដឹងថា យើងមានគំនិតខុសឆ្គងខ្លះអំពីទ្រង់។ ពួកសិស្សក៏ធ្លាប់មានរឿងនេះដែរ ដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលនៅក្នុងពេលជួបព្យុះនៅសមុទ្រកាលីឡេ។
សូមអាន ម៉ាកុស ៤:៣៧-៤១.
ម៉ាកុស ៤:៣៧-៤១
ស្រាប់តែមានខ្យល់ព្យុះបក់បោកមកយ៉ាងខ្លាំង ហើយរលកក៏បោកប៉ះនឹងទូក បណ្ដាលឲ្យទឹកចូលស្ទើរពេញ។ រីឯព្រះយេស៊ូវិញ ព្រះអង្គផ្ទំលក់លើខ្នើយ នៅកន្សៃទូក។ ពួកសិស្សដាស់ព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ យើងស្លាប់ឥឡូវហើយ! លោកមិនអើពើទេឬ?»។ ព្រះយេស៊ូតើនឡើង មានព្រះបន្ទូលគំរាមខ្យល់ព្យុះ និងបញ្ជាសមុទ្រថា៖ «ស្ងប់ស្ងៀមទៅ!»។ ពេលនោះ ខ្យល់ព្យុះក៏ស្ងប់ ហើយផ្ទៃទឹកក៏រាបស្មើដែរ។
បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួកសិស្សថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាភិតភ័យដូច្នេះ? អ្នករាល់គ្នាមិនទាន់មានជំនឿទេឬ?»។ ពួកគេកោតស្ញប់ស្ញែងជាខ្លាំង ហើយនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖ «តើលោកនេះជានរណាបានជាខ្យល់ព្យុះ និងសមុទ្រស្ដាប់បង្គាប់លោកដូច្នេះ?»។
ការរកឃើញ: ក្នុងពេលជួបព្យុះ តើពួកសិស្សបានចោទព្រះយេស៊ូថាដូចម្ដេច?
ការចែកចាយ: តើធ្លាប់មានពេលដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ព្រះយេស៊ូមិនខ្វល់ពីទុក្ខលំបាកដែលអ្នកកំពុងជួបប្រទះទេ?
ការរកឃើញ: តើព្រះយេស៊ូបានស្ដីបន្ទោសពួកសិស្សដោយសារអ្វី?
ការគិតឆ្លុះបញ្ចាំង: តើការចោទប្រកាន់ និងការភ័យខ្លាចរបស់ពួកគេបង្ហាញពីការខ្វះជំនឿយ៉ាងដូចម្ដេច?
ការគិតឆ្លុះបញ្ចាំង: តើប្រតិកម្ម និងសំណួររបស់ពួកគេថា «តើលោកនេះជានរណា?» ប្រាប់យើងយ៉ាងណា អំពីអ្វីដែលពួកគេយល់អំពីព្រះយេស៊ូនៅពេលនោះ?
ការពិភាក្សា: តើការស្គាល់ទ្រង់ឲ្យបានកាន់តែច្បាស់ អាចផ្លាស់ប្តូរប្រតិកម្មរបស់ពួកគេចំពោះព្យុះយ៉ាងណាដែរ?
ពួកសិស្សបាននៅជាមួយ ព្រះយេស៊ូអស់មួយរយៈមកហើយ។ ពួកគេបានឃើញទ្រង់ប្រោសមនុស្សជាច្រើនឲ្យជា ហើយបានឮទ្រង់បង្រៀន ប៉ុន្តែពួកគេនៅមានសេចក្ដីជាច្រើនទៀតដែលត្រូវរៀនអំពីទ្រង់។
ការចែកចាយ: តើអ្នកគិតថា ទស្សនៈរបស់អ្នកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ពេញលេញប៉ុណ្ណា? តើអ្នកគិតថា ទស្សនៈនេះប៉ះពាល់ដល់ការទុកចិត្តរបស់អ្នកលើទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
ការស្គាល់ពីអត្តចរិត និងលក្ខណៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អាចឲ្យយើងដឹងថា ទ្រង់ស័ក្តិសមឲ្យយើងទុកចិត្តទ្រង់។
ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ផ្ដល់ឲ្យយើងនូវគ្រឹះមូលដ្ឋានដ៏រឹងមាំ
ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយជ្រើសរើសជឿទុកចិត្តលើទ្រង់ ផ្តល់ការធានាដល់យើងនៅក្នុងជីវិតរស់នៅ ទោះជាមានរឿងអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ។
សូមអាន រ៉ូម ៨:២៨-២៩.
រ៉ូម ៨:២៨-២៩
យើងដឹងទៀតថា អ្វីៗទាំងអស់ផ្សំគ្នាឡើង ដើម្បីឲ្យអស់អ្នកស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់បានទទួលផលល្អ គឺអ្នកដែលព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅមក ស្របតាមគម្រោងការរបស់ព្រះអង្គ ដ្បិតអស់អ្នកដែលព្រះអង្គបានជ្រើសរើស ព្រះអង្គក៏បានតម្រូវគេទុកជាមុន ឲ្យមានលក្ខណៈដូចព្រះបុត្រារបស់ព្រះអង្គដែរ ដើម្បីឲ្យព្រះបុត្រាបានទៅជារៀមច្បង ក្នុងបណ្ដាបងប្អូនជាច្រើន។
ការរកឃើញ: តើយើងមានការធានាអ្វីខ្លះ ចំពោះគ្រប់កាលៈទេសៈ និងស្ថានការណ៍ក្នុងជីវិតរបស់យើង?
ការរកឃើញ: តើរឿងពីរយ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្ដេជ្ញាថានឹងប្រទានមកក្នុងជីវិតយើងមានអ្វីខ្លះ?
ពេលយើងជួបការលំបាក វាអាចជាការពិបាកក្នុងការងាកទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយទុកចិត្តលើសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់។ ការដឹងជាមុនថា តើសន្តិសុខរបស់យើងមកពីណា ជួយឲ្យយើងឈរយ៉ាងរឹងមាំបាន។
សូមមើល រ៉ូម ៨:៣១, ៣៥, ៣៧-៣៩.
រ៉ូម ៨:៣១, ៣៥, ៣៧-៣៩
បើដូច្នេះ តើយើងត្រូវគិតដូចម្ដេចទៀតអំពីសេចក្ដីទាំងនេះ? ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់កាន់ខាងយើងហើយ តើនរណាអាចនឹងចោទប្រកាន់យើងបាន? . . . តើនរណាអាចបំបែកយើងចេញពីព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រិស្តបាន? ទុក្ខវេទនា ឬការតប់ប្រមល់ អន្ទះអន្ទែង ការបៀតបៀន ការស្រេកឃ្លាន ខ្វះសម្លៀកបំពាក់ គ្រោះថ្នាក់ ឬមួយត្រូវគេសម្លាប់? . . . ប៉ុន្តែ ក្នុងការទាំងនោះ យើងមានជ័យជម្នះលើសពីអ្នកមានជ័យជម្នះទៅទៀត ដោយព្រះអម្ចាស់ដែលបានស្រឡាញ់យើង។ ខ្ញុំជឿជាក់ថា ទោះបីសេចក្ដីស្លាប់ក្ដី ជីវិតក្ដី ទេវតា*ក្ដី វត្ថុស័ក្ដិសិទ្ធិនានាក្ដី បច្ចុប្បន្នកាលក្ដី អនាគតកាលក្ដី អំណាចនានាក្ដី អ្វីៗដែលនៅស្ថានលើក្តី នៅស្ថានក្រោមក្តី ឬអ្វីៗផ្សេងទៀតដែលព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមកក្តី ក៏ពុំអាចបំបែកយើងចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលព្រះអង្គបានសម្តែងឲ្យយើងឃើញក្នុងព្រះគ្រិស្តយេស៊ូ ជាអម្ចាស់នៃយើងឡើយ។
ការរកឃើញ: តើខគម្ពីរទាំងនេះបង្ហាញថា ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់យ៉ាងដូចម្ដេច?
ការគិតឆ្លុះបញ្ចាំង: តើនេះធ្វើឲ្យអ្នកយល់ឃើញយ៉ាងណា អំពីកាលៈទេសៈបច្ចុប្បន្ន និងអនាគតរបស់អ្នក?
ការចែកចាយ: តើសេចក្ដីនេះផ្ដល់ក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងណា ក្នុងពេលអ្នកជួបទុក្ខលំបាក? តើអ្នកធ្លាប់មានបទពិសោធបែបនេះទេ?
ការគិតឆ្លុះបញ្ចាំង: តើ រ៉ូម ជំពូក ៨ ដោះស្រាយនឹងការសង្ស័យក្នុងចិត្តរបស់អ្នកយ៉ាងណា អំពីការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះអ្នក និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់សម្រាប់អ្នក?
ព្រះជាម្ចាស់មិនបានធានាដល់យើងថា ជីវិតនេះនឹងគ្មានការលំបាកនោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ធានាដល់យើងថា «ព្រះអម្ចាស់មានព្រះហឫទ័យសប្បុរស ព្រះអង្គជាជម្រកនៅគ្រាមានអាសន្ន ព្រះអង្គមើលថែទាំអស់អ្នកដែលផ្ញើជីវិត លើព្រះអង្គ» (ណាហ៊ូម ១:៧).
ការចែកចាយ: តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាពេលខ្លះយើងងាកទៅរកទីពឹងពីអ្វីផ្សេងជំនួសព្រះអម្ចាស់ ពេលយើងជួបនឹងទុក្ខលំបាក?
នៅយ៉ូហាន ជំពូក ៦ មនុស្សជាច្រើនបានងាកចេញពីការដើរតាមព្រះយេស៊ូ។ ពួកគេមិនព្រមទុកចិត្តលើទ្រង់ ពេលមានការលំបាក។ សូមមើលពីរបៀបដែលលោកពេត្រុសបានឆ្លើយតបនៅក្នុង យ៉ូហាន ៦:៦៧-៦៩។
យ៉ូហាន ៦:៦៧-៦៩
ព្រះយេស៊ូក៏មានព្រះបន្ទូលសួរសិស្សទាំងដប់ពីររូបថា៖ «ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញ តើអ្នករាល់គ្នាចង់ចេញទៅដែរឬ?»។ លោកស៊ីម៉ូនពេត្រុសទូលព្រះអង្គថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់ តើឲ្យយើងខ្ញុំទៅរកនរណាវិញ? ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គផ្ដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ យើងខ្ញុំជឿហើយដឹងថា ព្រះអង្គពិតជាព្រះដ៏វិសុទ្ធដែលព្រះជាម្ចាស់ចាត់ឲ្យមក »។
ការរកឃើញ: តើអ្វីដែលបានធ្វើឲ្យលោកពេត្រុសនៅជាមួយព្រះយេស៊ូ?
ការគិតឆ្លុះបញ្ចាំង: តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យអ្នកមានចិត្តរឹងប៉ឹងក្នុងការទុកចិត្តលើព្រះយេស៊ូ?
ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ផ្លាស់ប្ដូរទស្សនៈរបស់យើងចំពោះកាលៈទេសៈផ្សេងៗ
ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ និងជ្រើសរើសទុកចិត្តលើទ្រង់ អាចធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងធំធេងនៅក្នុងរបៀបដែលយើងឆ្លើយតបទៅនឹងអ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។ សូមមើលពីរបៀបដែលយើងអាចយកការយល់ដឹងអំពីព្រះជាម្ចាស់ និងការធានារបស់ទ្រង់មកអនុវត្តក្នុងកាលៈទេសៈរបស់យើង។
អេសាយ ២៦:៣-៤ ពន្យល់ពីសេចក្ដីនេះ។
អេសាយ ២៦:៣-៤
ព្រះអង្គប្រទានសេចក្ដីសុខសាន្តជានិច្ចនិរន្តរ៍
ដល់ប្រជាជាតិនេះ
ព្រោះគេមានជំហររឹងប៉ឹង
ហើយផ្ញើជីវិតលើព្រះអង្គ។
ចូរនាំគ្នាផ្ញើជីវិតលើព្រះអម្ចាស់ជានិច្ចចុះ!
ដ្បិតព្រះអម្ចាស់ជាថ្មដាដែលនៅស្ថិតស្ថេរ
អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។
ការរកឃើញ: តើព្រះជាម្ចាស់សន្យាយ៉ាងដូចម្ដេច នៅពេលយើងផ្ដោតចិត្តគំនិតលើទ្រង់?
ការពិភាក្សា: តើការរក្សាចិត្តគំនិតយើង «ឲ្យផ្ដោតនៅជាប់» នឹងព្រះជាម្ចាស់មានន័យយ៉ាងណា? តើយើងអាចធ្វើកិច្ចការនោះបានដោយរបៀបណា?
ការរកឃើញ: តើអ្វីជាការពិតអំពីព្រះជាម្ចាស់ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យយើងទទួលបាននូវសេចក្ដីសុខសាន្ដ និងភាពស្ថិតស្ថេរ?
គុណសម្បត្តិ និងលក្ខណៈទាំងអស់របស់ព្រះជាម្ចាស់មានឥទ្ធិពល និងប៉ះពាល់ដល់ជីវិតរបស់យើង។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកសរសេរ ទំនុកតម្កើង ៩៣ អនុវត្តការពិតអំពីព្រះជាម្ចាស់ចំពោះស្ថានភាពរបស់គាត់ និងអនុវត្តការរក្សាចិត្តគំនិតរបស់គាត់ឲ្យនៅជាប់នឹងព្រះអម្ចាស់ ៖
ទំនុកតម្កើង ៩៣:១-៤
1 ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះមហាក្សត្រ
ប្រកបដោយភាពថ្កុំថ្កើងរុងរឿង
ព្រះអម្ចាស់ប្រកបទៅដោយព្រះចេស្ដា
ដូច្នេះ ផែនដីនឹងបានរឹងមាំឥតរង្គើសោះឡើយ។
2 បល្ល័ង្ករបស់ព្រះអង្គនៅស្ថិតស្ថេរយ៉ាងមាំ
តាំងពីដើមរៀងមក
ព្រះអង្គមានព្រះជន្មគង់នៅ
តាំងពីអស់កល្បជានិច្ច។
3 ឱព្រះអម្ចាស់អើយ
មហាសាគរទាំងឡាយបន្លឺសំឡេងឡើង
មហាសាគរទាំងឡាយបន្លឺសំឡេងឡើង
យ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេង។
4 ក៏ប៉ុន្តែ នៅស្ថានបរមសុខ
ព្រះអម្ចាស់គ្រងរាជ្យយ៉ាងរុងរឿងឧត្ដុង្គឧត្ដម
ព្រះអង្គមានមហិទ្ធិឫទ្ធិខ្លាំង
ជាងសំឡេងមហាសាគរ
ព្រះអង្គមានបារមីខ្លាំងជាង
រលកសមុទ្រទៅទៀត។
ការរកឃើញ: យោងតាម ខ ១-២ តើភាពរុងរឿង និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអម្ចាស់មានឥទ្ធិពលលើពិភពលោកយ៉ាងដូចម្ដេច? រយៈពេលយូរប៉ុណ្ណា?
ការពិភាក្សា: នៅ ខ ៣ តើហាក់ដូចជាមានអ្វីកើតឡើង?
ការចែកចាយ: តើមាន «ទឹកជំនន់» ដែលបានជន់ឡើងក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ឬទុក្ខលំបាកណាមួយដែល «បន្លឺសំឡេងឡើង» ដាក់អ្នកទេ?
ការរកឃើញ: តើគាត់ប្រកាសអ្វីខ្លះអំពីព្រះជាម្ចាស់នៅ ខ ៤?
ការគិតឆ្លុះបញ្ចាំង: តើការផ្ដោតថាព្រះជាម្ចាស់ជានរណា (ខ ១-២) ប៉ះពាល់ដល់ទស្សនៈរបស់អ្នកសរសេរ (ខ ៤) យ៉ាងដូចម្ដេច ពេលគាត់ប្រឈមមុខនឹងទឹកជំនន់នៃជីវិត (ខ ៣)?
នៅពេលដែល «ទឹកជំនន់» កំពុងប៉ះពាល់ដល់ជីវិតរបស់យើង វាអាចងាយឲ្យយើងផ្ដោតអារម្មណ៍លើ។ នោះហើយជាពេលដែលយើងត្រូវបង្វែរការយកចិត្តទុកដាក់ឡើងវិញលើសេចក្ដីពិតថាព្រះជាម្ចាស់ជានរណា។ វាជួយប្រាប់ពីអ្វីដែលយើងដឹងអំពីព្រះជាម្ចាស់ និងរបៀបដែលវាប៉ះពាល់ដល់ស្ថានភាពរបស់យើង។
ឧទាហរណ៍ យោងតាម អេសាយ ២៦:៣-៤ អ្នកអាចនិយាយបានថា : ដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់ជាថ្មដាដែលនៅស្ថិតស្ថេរ ខ្ញុំអាចទទួលបានសេចក្ដីសុខសាន្ដជានិច្ចនិរន្តរ៍។
ការពិភាក្សា៖ តើអ្នកអាចបង្កើតប្រយោគអ្វីខ្លះ យោងតាម ទំនុកតម្កើង ៩៣? (ដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់ជា _____ ខ្ញុំអាច / ខ្ញុំជា / ខ្ញុំនឹង _____ ។ )
ការជ្រើសរើសជឿនូវអ្វីដែលយើងដឹងអំពីព្រះជាម្ចាស់ អាចឲ្យយើងយល់ពីទ្រង់ និងរបៀបដែលទ្រង់ធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរក្នុងជីវិតរបស់យើង។ បន្ទាប់មក យើងរៀនបកស្រាយកាលៈទេសៈ ដោយស្របតាមសេចក្ដីពិតថាតើព្រះជាម្ចាស់ជានរណា។
ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ពង្រឹងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះទ្រង់
តើអ្នកយល់យ៉ាងណាចំពោះការលើកឡើងនេះ: «មនុស្សមិនអាចមានចិត្តស្រលាញ់អ្វីដែលគំនិតគេមិនដឹងនោះទេ»?
ធ្លាប់មានគេសួរព្រះយេស៊ូថាតើអ្វីទៅជាបទបញ្ញត្តិសំខាន់បំផុត។ ទ្រង់មានបន្ទូលតបថា៖ «ត្រូវស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នក ឲ្យអស់ពីចិត្តគំនិត អស់ពីស្មារតី និងអស់ពីប្រាជ្ញា។»
ការគិតឆ្លុះបញ្ចាំង: តើអ្នកគិតថា ការស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ឲ្យអស់ពីចិត្តគំនិត ដូចដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលនៅក្នុង ម៉ាថាយ ២២:៣៦-៣៧ មានន័យដូចម្ដេច?
ម៉ាថាយ ២២:៣៦-៣៧
«លោកគ្រូ! ក្នុងក្រឹត្យវិន័យ* តើមានបទបញ្ជាណាសំខាន់ជាងគេ?»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «“ត្រូវស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នក ឲ្យអស់ពីចិត្តគំនិត អស់ពីស្មារតី និងអស់ពីប្រាជ្ញា”
សូមមើលពីរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់អញ្ជើញយើងឲ្យមានបទពិសោធអំពីទ្រង់នៅ ទំនុកតម្កើង ៣៤:៨.
ទំនុកតម្កើង ៣៤:៨
ចូរពិសោធមើលដោយខ្លួនឯងចុះ
ដើម្បីឲ្យដឹងថាព្រះអម្ចាស់
មានព្រះហឫទ័យសប្បុរសដ៏លើសលុប!
អ្នកណាពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គ
អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ!។
ការរកឃើញ: តើខគម្ពីរនេះលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វី ហើយតើអ្វីជាលទ្ធផលដែលបានសន្យា?
ការគិតឆ្លុះបញ្ចាំង: តើយើងអាចភ្លក់មើល (ពិសោធមើល) ថាព្រះជាម្ចាស់ជានរណា ដោយរបៀបណា?
នៅពេលយើងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ យើងឃើញថាទ្រង់មិនត្រឹមតែស័ក្តិសមឲ្យយើងទុកចិត្តប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏ស័ក្ដិសមឲ្យយើងស្រលាញ់ទ្រង់ដែរ។
ការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ពង្រឹងយើងក្នុងការធ្វើសកម្មភាព
ហេប្រឺ ១១ ពណ៌នាអំពីមនុស្សជាច្រើនដែលបានស្គាល់ និងជឿទុកចិត្តលើព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សមួយចំនួនបានធ្វើរឿងដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់ទ្រង់ ហើយអ្នកផ្សេងទៀតប្រឈមមុខនឹងទុក្ខលំបាកមិនធម្មតា។ អ្វីដែលធ្វើឲ្យមានភាពខុសប្លែកនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេគឺការមានជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ជានរណា និងអ្វីដែលទ្រង់អាចធ្វើបាន។ សូមអាន ដានីយ៉ែល ១១:៣២ខ។
ដានីយ៉ែល ១១:៣២
. . . ប៉ុន្តែ ប្រជាជនដែលស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់នឹងកាន់ចិត្តរឹងប៉ឹង។
ការរកឃើញ: តើមានរបៀបពីរយ៉ាងអ្វីខ្លះ ដែលការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់អាចធ្វើឲ្យមានភាពខុសប្លែកក្នុងជីវិតរបស់អ្នក?
ការចែកចាយ: តើមានស្ថានភាពក្នុងជីវិតរបស់អ្នកឥឡូវនេះ ដែលអ្នកត្រូវឈរឲ្យរឹងមាំ ឬឈានជើងចេញដោយជំនឿដែរឬទេ?
ការគិតឆ្លុះបញ្ចាំង: តើគុណសម្បត្ដិ ឬសមត្ថភាពអ្វីខ្លះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលនឹងជួយអ្នកឲ្យពឹងផ្អែកលើទ្រង់ក្នុងស្ថានភាពដែលអ្នកកំពុងជួប?
• សេចក្ដីស្រលាញ់ និងការទុកចិត្តរបស់យើងចំពោះព្រះជាម្ចាស់ អាស្រ័យថាតើយើងស្គាល់ទ្រង់បានច្បាស់ប៉ុណ្ណា។
• អ្វីដែលយើងជឿអំពីព្រះជាម្ចាស់ មានឥទ្ធិពលលើរបៀបដែលយើងចូលទៅកាន់ទ្រង់ និងការរស់នៅរបស់យើង។
• ហើយដូចជាការពាក់វ៉ែនតា ដើម្បីមើលឲ្យឃើញច្បាស់ ការយល់ដឹងអំពីព្រះជាម្ចាស់ជាកញ្ចក់វ៉ែនតា ដែលយើងប្រើដើម្បីមើលអំពីជីវិត និងបកស្រាយកាលៈទេសៈនានា។
យើងនឹងរីកចម្រើននៅក្នុងផ្នែកទាំងនេះ នៅពេលដែលយើងចំណាយពេលជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងការសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ នៅពេលអ្នកធ្វើដូច្នេះ សូមចាំថា ត្រូវសួរសំណួរ៖ «តើការគិតរបស់ខ្ញុំនឹងខុសពីនេះយ៉ាងណា ប្រសិនបើវាត្រូវបានផ្លាស់ប្រែដោយសេចក្ដីពិតនេះ?”
ការបន្តឆ្ពោះទៅមុខ
ការបញ្ជាក់: តើអ្នកមានគំនិត ឬសំណួរអ្វីខ្លះ?
ការសង្ខេប: តើអ្វីដែលយើងរៀនអំពីព្រះជាម្ចាស់ ជួយផ្លាស់ប្រែគំនិតយើងជាថ្មី ហើយឲ្យយើងមានទស្សនៈដូចជាទ្រង់ ចំពោះជីវិតយ៉ាងដូចម្ដេច?
ការអនុវត្ត: តើអ្នកអាចឈានជំហានអ្វីខ្លះ ដើម្បីឲ្យអ្នកស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្បាស់ ទុកចិត្តទ្រង់កាន់តែខ្លាំង ឈរយ៉ាងរឹងមាំក្នុងជំនឿ និងធ្វើសកម្មភាព?
ការចែកចាយបន្ត: តើអ្នកអាចប្រាប់អ្នកណា អំពីរបៀបដែលការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់បានផ្លាស់ប្តូររបៀបដែលអ្នកមើលឃើញស្ថានភាពរបស់អ្នក?
ការពង្រឹង:
ពេលអ្នកអានអត្ថបទគម្ពីរទាំងនេះ សូមរកមើលអ្វីដែលអត្ថបទទាំងនេះប្រាប់អ្នកអំពីព្រះជាម្ចាស់។ ចូរសុំទ្រង់ឲ្យដកចេញនូវទស្សនៈខុសទាំងឡាយដែលអ្នកមានអំពីទ្រង់។យេរេមា ១៧:៥-៨
ជនណាផ្ញើជីវិតលើមនុស្ស
ហើយទុកចិត្តលើអ្វីៗដែលជាលោកីយ៍
ដោយបែរចិត្តចេញពីព្រះអម្ចាស់
ជននោះមុខជាត្រូវបណ្ដាសាពុំខាន!
គេប្រៀបបាននឹងដើមឈើក្រិន
នៅតាមព្រៃល្បោះ
គេពុំអាចជួបនឹងសុភមង្គលឡើយ។
គេរស់នៅតាមកន្លែងក្ដៅហួតហែង
ក្នុងវាលរហោស្ថានជាដីដែលគ្មានអ្វីដុះ
និងគ្មានមនុស្សនៅ។
រីឯអ្នកដែលផ្ញើជីវិតលើព្រះអម្ចាស់
និងយកព្រះអង្គធ្វើជាបង្អែក
ពិតជាទទួលព្រះពរមិនខាន!
អ្នកនោះប្រៀបបាននឹងដើមឈើ
ដុះនៅក្បែរផ្លូវទឹក
ដែលមានឫសចាក់ទៅរកទឹកហូរ
វាមិនខ្លាចកម្ដៅ
ហើយស្លឹករបស់វានៅខៀវខ្ចីជានិច្ច។
នៅពេលរាំងស្ងួត វាមិនព្រួយបារម្ភអ្វីទេ
គឺវានៅតែបង្កើតផ្លែផ្កាដដែល។
រ៉ូម ៨:១៨-៣៩
ខ្ញុំយល់ឃើញថា ទុក្ខលំបាកនាបច្ចុប្បន្នកាលពុំអាចប្រៀបផ្ទឹមនឹងសិរីរុងរឿង ដែលព្រះជាម្ចាស់សម្តែងឲ្យយើងឃើញ នៅអនាគតកាលនោះឡើយ។ អ្វីៗសព្វសារពើដែលព្រះអង្គបង្កើតមក កំពុងតែអន្ទះអន្ទែង ទន្ទឹងរង់ចាំពេលដែលព្រះជាម្ចាស់នឹងបង្ហាញបុត្ររបស់ព្រះអង្គ ដ្បិតអ្វីៗទាំងអស់នោះបែរទៅជាឥតន័យ តែមិនមែនដោយចិត្តឯងទេ គឺព្រះជាម្ចាស់បានតម្រូវដូច្នេះ។ ពិភពលោកនៅតែមានសង្ឃឹមថា ព្រះអង្គនឹងលោះឲ្យរួចផុតពីវិនាសអន្តរាយ ដើម្បីឲ្យមានសេរីភាព និងសិរីរុងរឿងនៃបុត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ យើងដឹងហើយថា មកទល់ថ្ងៃនេះ ពិភពលោកទាំងមូលកំពុងតែស្រែកថ្ងូរ និងឈឺចុកចាប់ ដូចជាស្ត្រីដែលហៀបនឹងសម្រាលកូន។ មិនត្រឹមតែពិភពលោកប៉ុណ្ណោះទេ សូម្បីតែយើង ដែលបានទទួលព្រះអំណោយទានដំបូងរបស់ព្រះវិញ្ញាណ ក៏ថ្ងូរក្នុងចិត្ត ទាំងទន្ទឹងរង់ចាំព្រះជាម្ចាស់ ប្រោសយើងឲ្យទៅជាបុត្ររបស់ព្រះអង្គ និងលោះរូបកាយយើងទាំងស្រុងដែរ ដ្បិតយើងបានទទួលការសង្គ្រោះ តែក្នុងសេចក្ដីសង្ឃឹមប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើយើងបាន អ្វីដែលយើងសង្ឃឹមចង់បាន នោះមិនមែនហៅថាសង្ឃឹមទៀតទេ ព្រោះអ្វីៗដែលយើងបានហើយ តើយើងសង្ឃឹមចង់បានដូចម្ដេចទៀត!។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើយើងសង្ឃឹមទៅលើអ្វីៗ ដែលយើងមិនទាន់មាន នោះយើងទន្ទឹងរង់ចាំដោយចិត្តព្យាយាម។
យ៉ាងណាមិញ ព្រះវិញ្ញាណក៏យាងមកជួយយើងដែលទន់ខ្សោយនេះដែរ ដ្បិតយើងពុំដឹងអធិស្ឋាន*ដូចម្ដេច ដើម្បីឲ្យសមនោះឡើយ តែព្រះវិញ្ញាណផ្ទាល់ទ្រង់ទូលអង្វរឲ្យយើង ដោយព្រះសូរសៀងដែលគ្មាននរណាអាចថ្លែងបាន។ រីឯព្រះជាម្ចាស់ដែលឈ្វេងយល់ចិត្តមនុស្ស ព្រះអង្គជ្រាបព្រះបំណងរបស់ព្រះវិញ្ញាណ ព្រោះព្រះវិញ្ញាណទូលអង្វរឲ្យប្រជាជនដ៏វិសុទ្ធ ស្របតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
យើងដឹងទៀតថា អ្វីៗទាំងអស់ផ្សំគ្នាឡើង ដើម្បីឲ្យអស់អ្នកស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់បានទទួលផលល្អ គឺអ្នកដែលព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅមក ស្របតាមគម្រោងការរបស់ព្រះអង្គ ដ្បិតអស់អ្នកដែលព្រះអង្គបានជ្រើសរើស ព្រះអង្គក៏បានតម្រូវគេទុកជាមុន ឲ្យមានលក្ខណៈដូចព្រះបុត្រារបស់ព្រះអង្គដែរ ដើម្បីឲ្យព្រះបុត្រាបានទៅជារៀមច្បង ក្នុងបណ្ដាបងប្អូនជាច្រើន។ អស់អ្នកដែលព្រះអង្គបានតម្រូវទុកជាមុននោះ ព្រះអង្គក៏បានត្រាស់ហៅ ហើយអ្នកដែលព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅនោះ ព្រះអង្គក៏ប្រោសឲ្យគេសុចរិត រីឯអស់អ្នកដែលព្រះអង្គប្រោសឲ្យសុចរិត ព្រះអង្គក៏ប្រទានឲ្យគេមានសិរីរុងរឿងដែរ។
បើដូច្នេះ តើយើងត្រូវគិតដូចម្ដេចទៀតអំពីសេចក្ដីទាំងនេះ? ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់កាន់ខាងយើងហើយ តើនរណាអាចនឹងចោទប្រកាន់យើងបាន? ព្រះអង្គពុំបានទុកព្រះបុត្រារបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់ទេ គឺព្រះអង្គបានបញ្ជូនព្រះបុត្រានោះមកសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា បើដូច្នេះ ព្រះអង្គមុខជាប្រណីសន្ដោសប្រទានអ្វីៗទាំងអស់មកយើង រួមជាមួយព្រះបុត្រានោះដែរ។ តើនរណាអាចចោទប្រកាន់អស់អ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើស បើព្រះអង្គប្រោសគេឲ្យសុចរិតហើយនោះ? តើនរណាអាចដាក់ទោសគេបាន បើព្រះគ្រិស្តយេស៊ូបានសោយទិវង្គត ហើយជាពិសេស ព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ គង់នៅខាងស្ដាំព្រះបិតា និងទូលអង្វរឲ្យយើងដូច្នេះ? តើនរណាអាចបំបែកយើងចេញពីព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រិស្តបាន? ទុក្ខវេទនា ឬការតប់ប្រមល់ អន្ទះអន្ទែង ការបៀតបៀន ការស្រេកឃ្លាន ខ្វះសម្លៀកបំពាក់ គ្រោះថ្នាក់ ឬមួយត្រូវគេសម្លាប់? ដូចមានចែងទុកមកថា:
«ព្រោះតែព្រះអង្គ
យើងត្រូវគេរកសម្លាប់ពីព្រឹកដល់ល្ងាច
គេចាត់ទុកយើងដូចជាចៀមដែលត្រូវគេ
យកទៅសម្លាប់»។
ប៉ុន្តែ ក្នុងការទាំងនោះ យើងមានជ័យជម្នះលើសពីអ្នកមានជ័យជម្នះទៅទៀត ដោយព្រះអម្ចាស់ដែលបានស្រឡាញ់យើង។ ខ្ញុំជឿជាក់ថា ទោះបីសេចក្ដីស្លាប់ក្ដី ជីវិតក្ដី ទេវតា*ក្ដី វត្ថុស័ក្ដិសិទ្ធិនានាក្ដី បច្ចុប្បន្នកាលក្ដី អនាគតកាលក្ដី អំណាចនានាក្ដី អ្វីៗដែលនៅស្ថានលើក្តី នៅស្ថានក្រោមក្តី ឬអ្វីៗផ្សេងទៀតដែលព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមកក្តី ក៏ពុំអាចបំបែកយើងចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលព្រះអង្គបានសម្តែងឲ្យយើងឃើញក្នុងព្រះគ្រិស្តយេស៊ូ ជាអម្ចាស់នៃយើងឡើយ។
ទំនុកតម្កើង ២៧:១-១៤
ទំនុករបស់ស្ដេចដាវីឌ។
ព្រះអម្ចាស់ជាពន្លឺ និងជាព្រះសង្គ្រោះខ្ញុំ
ខ្ញុំមិនភ័យខ្លាចនរណាឡើយ!
ព្រះអម្ចាស់ជាទីជម្រករបស់ជីវិតខ្ញុំ
ខ្ញុំក៏មិនតក់ស្លុតចំពោះនរណាដែរ។
ពេលពួកអ្នកប្រព្រឹត្តអាក្រក់
គឺបច្ចាមិត្ត និងខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្ញុំ
នាំគ្នាចូលមកជិត ដើម្បីរកប្រហារជីវិតខ្ញុំ
អ្នកទាំងនោះបែរជាត្រូវជំពប់ដួលទៅវិញ។
រសិនបើមានកងទ័ពមកឡោមព័ទ្ធខ្ញុំ
ក៏ចិត្តខ្ញុំមិនភ័យខ្លាចអ្វីដែរ
ប្រសិនបើមានគេលើកគ្នាមកច្បាំងនឹងខ្ញុំ
ក៏ខ្ញុំនៅតែសង្ឃឹមទុកចិត្តលើព្រះជាម្ចាស់ជានិច្ច។
ខ្ញុំទូលសូមព្រះអម្ចាស់នូវសេចក្ដីតែមួយគត់
ហើយខ្ញុំប្រាថ្នាចង់បានតែសេចក្ដីនេះឯង
គឺឲ្យបានស្នាក់នៅក្នុងព្រះដំណាក់
របស់ព្រះអម្ចាស់អស់មួយជីវិត
ដើម្បីកោតស្ញប់ស្ញែងភាពថ្កុំថ្កើងរុងរឿង
របស់ព្រះអម្ចាស់
និងថ្វាយបង្គំព្រះអង្គនៅក្នុងព្រះវិហារ
ដ្បិតនៅពេលខ្ញុំមានអាសន្ន
ព្រះអង្គតែងឲ្យខ្ញុំជ្រកក្នុងជម្រករបស់ព្រះអង្គ
ព្រះអង្គតែងលាក់បំពួនខ្ញុំនៅក្នុងព្រះពន្លា
ព្រះអង្គលើកខ្ញុំដាក់នៅលើថ្មដា។
ព្រះអង្គលើកមុខខ្ញុំឡើងឲ្យខ្ពស់ជាងខ្មាំងសត្រូវ
ដែលនៅជុំវិញខ្ញុំ
ខ្ញុំនឹងថ្វាយយញ្ញបូជានៅក្នុងព្រះពន្លា
របស់ព្រះអង្គ ទាំងស្រែកដោយអំណរ
ខ្ញុំនឹងច្រៀង ខ្ញុំនឹងស្មូត្រទំនុកតម្កើង
ថ្វាយព្រះអម្ចាស់។
ឱព្រះអម្ចាស់អើយ!
សូមទ្រង់ព្រះសណ្ដាប់ស្នូរសម្រែករបស់ទូលបង្គំ
សូមមេត្តាប្រណីសន្ដោសទូលបង្គំ
និងឆ្លើយតបមកទូលបង្គំវិញផង!។
8ចិត្តទូលបង្គំនឹកដល់ព្រះបន្ទូល
ដែលព្រះអង្គថ្លែងថា «ចូរស្វែងរកយើង»
នោះទូលបង្គំឆ្លើយថា ឱព្រះអម្ចាស់អើយ!
ទូលបង្គំស្វែងរកព្រះភ័ក្ត្រព្រះអង្គហើយ!
9សូមកុំលាក់ព្រះភ័ក្ត្រនឹងទូលបង្គំ
សូមកុំព្រះពិរោធ
ហើយបណ្តេញអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គ!
ព្រះអង្គបានសង្គ្រោះទូលបង្គំ
សូមកុំលះបង់ទូលបង្គំ!
ឱព្រះសង្គ្រោះទូលបង្គំអើយ
សូមកុំបោះបង់ចោលទូលបង្គំឡើយ!។
10ទោះបីឪពុកម្ដាយរបស់ទូលបង្គំ
បានបោះបង់ទូលបង្គំចោលក៏ដោយ
ក៏ព្រះអម្ចាស់នៅតែទទួលទូលបង្គំជានិច្ច!។
ឱព្រះអម្ចាស់អើយ!
សូមបង្រៀនទូលបង្គំ
ឲ្យស្គាល់មាគ៌ារបស់ព្រះអង្គ
សូមណែនាំទូលបង្គំឲ្យដើរតាមផ្លូវត្រង់
ព្រោះទូលបង្គំមានសត្រូវជាច្រើន។
សូមកុំបណ្តោយឲ្យទូលបង្គំធ្លាក់
ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃបច្ចាមិត្តរបស់ទូលបង្គំឡើយ
ដ្បិតមានសាក្សីក្លែងក្លាយ
មកនិយាយមួលបង្កាច់ទូលបង្គំ
អ្នកទាំងនោះពោលសុទ្ធតែពាក្យឃោរឃៅ។
ខ្ញុំជឿជាក់ថានៅក្នុងលោកនេះ
ខ្ញុំនឹងឃើញសុភមង្គលមកពីព្រះអម្ចាស់
ជាមិនខាន!។
ចូរសង្ឃឹមទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់!
ចូរមានកម្លាំង និងមានចិត្តរឹងប៉ឹងឡើង!
ចូរសង្ឃឹមទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ចុះ!។
យ៉ូហាន ៦:២៦-៦៩
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា អ្នករាល់គ្នាតាមរកខ្ញុំ មិនមែនមកពីអ្នករាល់គ្នាបានឃើញទីសម្គាល់ទេ គឺមកពីអ្នករាល់គ្នាបានបរិភោគអាហារឆ្អែតតែប៉ុណ្ណោះ។ កុំធ្វើកិច្ចការ ដើម្បីឲ្យគ្រាន់តែបានអាហារដែលតែងរលួយខូចនោះឡើយ គឺឲ្យបានអាហារដែលនៅស្ថិតស្ថេរ និងផ្ដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ ជាអាហារដែលបុត្រមនុស្សនឹងប្រទានឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដ្បិតបុត្រមនុស្សនេះហើយ ដែលព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតាបានដៅសញ្ញាសម្គាល់»។ គេនាំគ្នាទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «តើឲ្យយើងខ្ញុំប្រព្រឹត្តដូចម្ដេច ដើម្បីនឹងធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់?»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺឲ្យអ្នករាល់គ្នាជឿលើអ្នក ដែលព្រះអង្គបានចាត់ឲ្យមក»។ គេទូលសួរព្រះអង្គទៀតថា៖ «តើលោកធ្វើការអ្វីជាទីសម្គាល់ឲ្យយើងខ្ញុំឃើញ និងជឿលោក? តើលោកធ្វើកិច្ចការអ្វីខ្លះ? បុព្វបុរសរបស់យើងបានបរិភោគនំម៉ាណា នៅវាលរហោស្ថាន* ដូចមានសេចក្ដីចែងទុកក្នុងគម្ពីរថា “ព្រះអង្គបានប្រទានឲ្យគេបរិភោគនំប៉័ង ដែលធ្លាក់ពីស្ថានបរមសុខ*មក” »។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា មិនមែនលោកម៉ូសេទេ ដែលបានផ្ដល់អាហារ ពីស្ថានបរមសុខមកនោះ គឺព្រះបិតារបស់ខ្ញុំទេតើ ដែលប្រទានអាហារដ៏ពិតប្រាកដពីស្ថានបរមសុខ* មកឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដ្បិតអាហារដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឲ្យនោះ គឺអ្នកដែលចុះពីស្ថានបរមសុខមក ហើយផ្ដល់ជីវិតឲ្យមនុស្សលោក»។ គេនាំគ្នាទូលព្រះអង្គថា៖ «លោកម្ចាស់អើយ! សូមលោកប្រទានអាហារនោះឲ្យយើងខ្ញុំ រហូតតទៅ»។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំនេះហើយជាអាហារដែលផ្ដល់ជីវិត។ អ្នកណាមករកខ្ញុំ លែងឃ្លានទៀតហើយ អ្នកណាជឿលើខ្ញុំ ក៏លែងស្រេកទៀតដែរ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបាននិយាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នារួចហើយថា “អ្នករាល់គ្នាបានឃើញខ្ញុំ តែអ្នករាល់គ្នាមិនជឿទេ”។ អស់អ្នកដែលព្រះបិតាប្រទានមកខ្ញុំ តែងតែមករកខ្ញុំ ហើយខ្ញុំមិនបោះបង់ចោលអ្នកដែលមករកខ្ញុំជាដាច់ខាត ដ្បិតខ្ញុំចុះពីស្ថានបរមសុខមក ដើម្បីធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមក គឺពុំមែនធ្វើតាមបំណងចិត្តរបស់ខ្ញុំទេ។ រីឯព្រះអង្គដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកនោះ ព្រះអង្គមិនសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យនរណាម្នាក់ ក្នុងបណ្ដាអស់អ្នកដែលព្រះអង្គប្រទានមកខ្ញុំ ត្រូវវិនាសអន្តរាយឡើយ តែព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យខ្ញុំប្រោសគេ ឲ្យមានជីវិតរស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងក្រោយបំផុត។ ព្រះបិតារបស់ខ្ញុំសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យអស់អ្នកដែលបានឃើញព្រះបុត្រា ហើយជឿលើព្រះអង្គមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ខ្ញុំនឹងប្រោសអ្នកនោះឲ្យមានជីវិតរស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងក្រោយបំផុតផង»។
ជនជាតិយូដារអ៊ូរទាំពីព្រះយេស៊ូ ព្រោះព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា “ខ្ញុំជាអាហារដែលចុះមកពីស្ថានបរមសុខ*”។ គេពោលថា៖ «អ្នកនេះឈ្មោះយេស៊ូ ជាកូនរបស់លោកយ៉ូសែបទេតើ! យើងស្គាល់ទាំងឪពុកទាំងម្ដាយ ម្ដេចក៏គាត់ពោលថាគាត់ចុះមកពីស្ថានបរមសុខដូច្នេះ?»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ឈប់នាំគ្នារអ៊ូរទាំទៅ!។ ប្រសិនបើព្រះបិតាដែលចាត់ខ្ញុំឲ្យមកមិនទាក់ទាញចិត្តគេទេ គ្មាននរណាម្នាក់អាចមករកខ្ញុំឡើយ។ រីឯខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងប្រោសអ្នកនោះឲ្យមានជីវិតរស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងក្រោយបំផុត។ ក្នុងគម្ពីរព្យាការីមានចែងទុកមកថា “ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រៀនប្រដៅមនុស្សទាំងអស់” ។ អស់អ្នកដែលបានស្ដាប់ព្រះបិតា ហើយទទួលយកការប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះអង្គ មុខជាមករកខ្ញុំពុំខាន។ សេចក្ដីនេះពុំមែនមានន័យថា មាននរណាម្នាក់បានឃើញព្រះបិតាឡើយ លើកលែងតែអ្នកមកពីព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ គឺអ្នកនោះហើយដែលបានឃើញព្រះអង្គ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា អ្នកណាជឿ អ្នកនោះមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ខ្ញុំនេះហើយជាអាហារដែលផ្ដល់ជីវិត។ បុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាបានបរិភោគនំម៉ាណា នៅវាលរហោស្ថាន ហើយទទួលមរណភាពអស់ទៅ។ រីឯអាហារដែលចុះមកពីស្ថានបរមសុខ មានប្រសិទ្ធភាពបែបនេះ គឺអ្នកណាបរិភោគ អ្នកនោះមិនស្លាប់ឡើយ។ ខ្ញុំនេះហើយជាអាហារដែលមានជីវិត ចុះមកពីស្ថានបរមសុខ។ អ្នកណាបរិភោគអាហារនេះ នឹងរស់នៅអស់កល្បជានិច្ច។ អាហារដែលខ្ញុំនឹងឲ្យនោះ គឺខ្លួនខ្ញុំ ផ្ទាល់ដែលត្រូវបូជាសម្រាប់ឲ្យមនុស្សលោកមានជីវិត»។
ជនជាតិយូដាទាស់ទែងគ្នាយ៉ាងខ្លាំង ហើយគេនិយាយថា៖ «តើអ្នកនេះអាចឲ្យខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ មកយើងបរិភោគដូចម្ដេចកើត?»។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនពិសាសាច់ និងលោហិតរបស់បុត្រមនុស្ស*ទេ អ្នករាល់គ្នាគ្មានជីវិតក្នុងខ្លួនឡើយ។ អ្នកណាពិសាសាច់ និងលោហិតរបស់ខ្ញុំ អ្នកនោះមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ហើយខ្ញុំក៏នឹងប្រោសគេឲ្យមានជីវិតរស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងក្រោយបំផុតផង។ សាច់របស់ខ្ញុំជាអាហារដ៏ពិតប្រាកដ លោហិតរបស់ខ្ញុំក៏ជាភេសជ្ជៈដ៏ពិតប្រាកដដែរ។ អ្នកណាពិសាសាច់ និងលោហិតរបស់ខ្ញុំ អ្នកនោះស្ថិតនៅក្នុងខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏ស្ថិតនៅក្នុងអ្នកនោះដែរ។ ព្រះបិតាដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមក ព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ ហើយខ្ញុំមានជីវិតដោយសារព្រះអង្គយ៉ាងណា អ្នកបរិភោគខ្ញុំ ក៏នឹងមានជីវិតរស់ ដោយសារខ្ញុំយ៉ាងនោះដែរ។ អាហារដែលបានចុះពីស្ថានបរមសុខមក មានប្រសិទ្ធភាពខុសពីអាហារដែលបុព្វបុរស*របស់អ្នករាល់គ្នាបានបរិភោគ ដ្បិតលោកទទួលមរណភាពអស់ទៅហើយ។ រីឯអ្នកដែលបរិភោគអាហារនេះនឹងរស់នៅអស់កល្បជានិច្ច»។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទាំងនេះ នៅពេលព្រះអង្គបង្រៀនគេក្នុងសាលាប្រជុំ* នៅក្រុងកាពើណិម។
ក្រោយពីបានស្ដាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គហើយ ក្នុងចំណោមសិស្ស*មានគ្នាច្រើនពោលថា៖ «ពាក្យទាំងនេះទាស់ត្រចៀកណាស់ តើនរណាអាចទ្រាំស្ដាប់បាន?»។ ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ថា ពួកសិស្សរអ៊ូរទាំពីពាក្យទាំងនេះ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «តើពាក្យទាំងនេះនាំឲ្យអ្នករាល់គ្នារវាតចិត្ត បាត់ជំនឿឬ? ចុះបើអ្នករាល់គ្នាឃើញបុត្រមនុស្ស*ឡើងទៅស្ថានដែលលោកនៅពីមុនវិញ តើចិត្តអ្នករាល់គ្នានឹងទៅជាយ៉ាងណា? មានតែព្រះវិញ្ញាណទេដែលផ្ដល់ជីវិត និស្ស័យលោកីយ៍គ្មានប្រយោជន៍អ្វីឡើយ ។ រីឯពាក្យទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំបាននិយាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នា សុទ្ធតែចេញមកពីព្រះវិញ្ញាណដែលផ្ដល់ជីវិត។ ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អ្នកខ្លះគ្មានជំនឿទេ»។ តាំងពីដើមដំបូងមក ព្រះយេស៊ូស្គាល់អស់អ្នកដែលគ្មានជំនឿ ព្រមទាំងស្គាល់អ្នកដែលនឹងក្បត់ព្រះអង្គរួចស្រេចទៅហើយ។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖ «ហេតុនេះបានជាខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នារួចមកហើយថា ប្រសិនបើព្រះបិតាមិនប្រោសប្រទានទេ នោះគ្មាននរណាអាចមករកខ្ញុំឡើយ»។
ចាប់ពីពេលនោះមក ក្នុងចំណោមសិស្ស មានគ្នាច្រើនដកខ្លួនថយ ឈប់តាមព្រះអង្គទៀត។ ព្រះយេស៊ូក៏មានព្រះបន្ទូលសួរសិស្សទាំងដប់ពីររូបថា៖ «ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញ តើអ្នករាល់គ្នាចង់ចេញទៅដែរឬ?»។ លោកស៊ីម៉ូនពេត្រុសទូលព្រះអង្គថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់ តើឲ្យយើងខ្ញុំទៅរកនរណាវិញ? ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គផ្ដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ យើងខ្ញុំជឿហើយដឹងថា ព្រះអង្គពិតជាព្រះដ៏វិសុទ្ធដែលព្រះជាម្ចាស់ចាត់ឲ្យមក »។
ទំនុកតម្កើង ៥៧:១-១១
ទំនុកពីសៀវភៅរបស់គ្រូចម្រៀង។ បទ «សូមកុំបំផ្លាញ»។ ទំនុករបស់ស្ដេចដាវីឌ នៅគ្រាដែលទ្រង់ភៀសព្រះអង្គចេញពីស្ដេចសូលទៅពួននៅរូងភ្នំ។
សូមអាណិតមេត្តាទូលបង្គំ
ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ
សូមអាណិតមេត្តាទូលបង្គំផង
ដ្បិតទូលបង្គំមកពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គ
ទូលបង្គំមកជ្រកកោនក្រោមម្លប់ព្រះបារមីរបស់ព្រះអង្គ
រហូតទាល់តែទុក្ខលំបាកនេះកន្លងផុតទៅ។
ខ្ញុំបានស្រែករកព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត
គឺព្រះជាម្ចាស់ដែលប្រោសប្រទានមកខ្ញុំ
នូវអ្វីៗដែលខ្ញុំត្រូវការ។
ពីស្ថានបរមសុខ
សូមព្រះអង្គប្រទានការសង្គ្រោះមកខ្ញុំ
សូមព្រះអង្គវាយប្រហារអស់អ្នក
ដែលបៀតបៀនខ្ញុំ
សូមព្រះជាម្ចាស់សម្តែងព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណា
និងព្រះហឫទ័យស្មោះស្ម័គ្ររបស់ព្រះអង្គ។
ខ្មាំងសត្រូវនាំគ្នាឡោមព័ទ្ធជុំវិញខ្ញុំ
អ្នកទាំងនោះប្រៀបបាននឹងសត្វសិង្ហ
ដែលប្រុងស៊ីសាច់មនុស្ស
ធ្មេញរបស់គេប្រៀបដូចជាលំពែង និងព្រួញ
អណ្ដាតរបស់គេជាដាវដ៏មុត។
ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ
សូមបង្ហាញភាពថ្កុំថ្កើង
ឧត្តុង្គឧត្ដមរបស់ព្រះអង្គនៅលើផ្ទៃមេឃ
ហើយសូមឲ្យសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ
ភ្លឺចែងចាំងនៅលើផែនដីទាំងមូល។
សត្រូវរបស់ទូលបង្គំនាំគ្នាដាក់អន្ទាក់ចាំចាប់ទូលបង្គំ
ធ្វើឲ្យទូលបង្គំព្រួយចិត្តជាខ្លាំង។
ពួកគេបានជីករណ្ដៅនៅពីមុខទូលបង្គំ
តែខ្លួនគេផ្ទាល់បានធ្លាក់ទៅក្នុងរណ្ដៅនោះ។
ទូលបង្គំទុកចិត្តលើព្រះអង្គ
ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ
ទូលបង្គំទុកចិត្តលើព្រះអង្គទាំងស្រុង
ទូលបង្គំនឹងច្រៀង
ទូលបង្គំនឹងស្មូត្រទំនុកតម្កើង ។
ឱព្រលឹងខ្ញុំអើយ ចូរភ្ញាក់ឡើង!
ឱឃឹម និងពិណរបស់ខ្ញុំអើយ
ចូរបន្លឺសំឡេងឡើង
ខ្ញុំនឹងដាស់ព្រះអាទិត្យឲ្យរះ។
ព្រះអម្ចាស់អើយ
ទូលបង្គំនឹងលើកតម្កើង
ព្រះអង្គក្នុងចំណោមប្រជាជនទាំងឡាយ
ទូលបង្គំនឹងស្មូត្រទំនុកតម្កើង ថ្វាយព្រះអង្គ
ក្នុងចំណោមប្រជាជាតិនានា
ដ្បិតព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គ
ខ្ពស់រហូតដល់ផ្ទៃមេឃ
ហើយព្រះហឫទ័យស្មោះស្ម័គ្ររបស់ព្រះអង្គ
ខ្ពស់ដល់អាកាសវេហាស៍។
ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ
សូមបង្ហាញភាពថ្កុំថ្កើង
ឧត្តុង្គឧត្ដមរបស់ព្រះអង្គនៅលើផ្ទៃមេឃ
ហើយសូមឲ្យសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ
ភ្លឺចែងចាំងនៅលើផែនដីទាំងមូល។
ហេប្រឺ ១១:១-៤០
ជំនឿធ្វើឲ្យយើងមានអ្វីៗដែលយើងសង្ឃឹមថានឹងបាន និងធ្វើឲ្យស្គាល់ជាក់ច្បាស់នូវអ្វីៗដែលយើងមើលពុំឃើញ។ ដូច្នេះ ព្រោះតែជំនឿហ្នឹងហើយបានជាចាស់ៗនៅជំនាន់ដើមបានទទួលកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អ។
ដោយសារជំនឿ យើងយល់ថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតពិភពលោកមក។ ដូច្នេះ អ្វីៗដែលយើងមើលឃើញ មិនមែនកើតចេញមកពីអ្វីៗដែលមានរូបរាងនោះឡើយ។
ដោយសារជំនឿ លោកអេបិលបានថ្វាយយញ្ញបូជាមួយទៅព្រះជាម្ចាស់ ជាយញ្ញបូជាប្រសើរជាងយញ្ញបូជារបស់លោកកាអ៊ីន។ ដោយសារជំនឿហ្នឹងហើយបានជាព្រះជាម្ចាស់ផ្ដល់សក្ខីភាពថា លោកជាមនុស្សសុចរិត។ ព្រះអង្គគាប់ព្រះហឫទ័យ នឹងតង្វាយរបស់លោក ហើយដោយសារជំនឿ ទោះបីលោកអេបិលស្លាប់បាត់ទៅហើយក្ដី ក៏លោកនៅតែមានប្រសាសន៍នៅឡើយ។
ដោយសារជំនឿ លោកហេណុកត្រូវព្រះជាម្ចាស់លើកឡើងទៅស្ថានបរមសុខ រួចផុតពីសេចក្ដីស្លាប់ ហើយគ្មាននរណារកលោកឃើញទៀតឡើយ ព្រោះព្រះអង្គបានលើកលោកឡើងទៅ។ មុនពេលព្រះអង្គលើកលោកឡើងទៅនោះ លោកបានទទួលសក្ខីភាពថា ព្រះជាម្ចាស់គាប់ព្រះហឫទ័យនឹងលោក។ បើគ្មានជំនឿ គ្មាននរណាអាចគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះអង្គបានឡើយ។ អ្នកចូលមកជិតព្រះជាម្ចាស់ត្រូវតែជឿថា ពិតជាមានព្រះជាម្ចាស់មែន ហើយជឿថាព្រះអង្គនឹងប្រទានរង្វាន់ដល់អស់អ្នកដែលស្វែងរកព្រះអង្គ។
ដោយសារជំនឿ លោកណូអេបានទទួលដំណឹងពីព្រះជាម្ចាស់អំពីហេតុការណ៍ ដែលពុំទាន់ឃើញមាននៅឡើយ លោកក៏ស្ដាប់តាម ដោយគោរពប្រណិប័តន៍ គឺលោកបានសង់ទូកមួយយ៉ាងធំ ដើម្បីសង្គ្រោះក្រុមគ្រួសាររបស់លោក។ ដូច្នេះ ដោយសារជំនឿ លោកបានដាក់ទោសពិភពលោក ហើយក៏បានទទួលសេចក្ដីសុចរិតទុកជាមត៌ក គឺជាសេចក្ដីសុចរិតដែលមកពីជំនឿ។
ដោយសារជំនឿ លោកអប្រាហាំស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ដែលបានត្រាស់ហៅលោក ហើយចេញដំណើរទៅកាន់ស្រុកមួយ ដែលលោកនឹងទទួលទុកជាមត៌ក។ លោកចេញដំណើរទៅ ទាំងពុំដឹងថាត្រូវទៅណាផង។ ដោយសារជំនឿ លោកបានមករស់នៅជាអាណិកជន ក្នុងស្រុក ដែលព្រះជាម្ចាស់បានសន្យាថានឹងប្រទានឲ្យ គឺលោកបានបោះជំរំនៅជាមួយលោកអ៊ីសាក និងលោកយ៉ាកុប ដែលត្រូវទទួលទឹកដីនោះជាមត៌ករួមជាមួយលោក តាមព្រះបន្ទូលសន្យាដដែល។ លោកអប្រាហាំទន្ទឹងរង់ចាំទទួលក្រុងមួយដែលនឹងមានគ្រឹះរឹងមាំមួន ជាក្រុងដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើគម្រោង និងសង់ឡើង។
ដោយសារជំនឿ លោកស្រីសារ៉ាអាចទទួលសមត្ថភាពនឹងមានកូនបន្ដពូជពង្សបាន ថ្វីដ្បិតតែគាត់មានវ័យចាស់ណាស់ហើយក៏ដោយ ព្រោះគាត់យល់ថា បើព្រះជាម្ចាស់សន្យាយ៉ាងណា ព្រះអង្គមុខជាធ្វើតាមយ៉ាងនោះដែរ។ ហេតុនេះហើយបានជាមានមនុស្សច្រើនឥតគណនា ដូចផ្កាយនៅលើមេឃ និងគ្រាប់ខ្សាច់នៅឆ្នេរសមុទ្រ កើតចេញមកពីមនុស្សតែម្នាក់ ដែលចាស់ជិតស្លាប់ទៅហើយនោះផង។
បុព្វបុរសទាំងនេះបានស្លាប់ទៅ ទាំងនៅមានជំនឿដដែល ពួកលោកឥតបានទទួលអ្វីៗតាមព្រះបន្ទូលសន្យាទេ តែបានឃើញ និងអបអរទទួលពីចម្ងាយ ហើយប្រកាសទទួលស្គាល់ថាពួកលោកគ្រាន់តែជាជនបរទេស ដែលធ្វើដំណើរលើផែនដីនេះប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកណានិយាយដូច្នេះបង្ហាញឲ្យឃើញច្បាស់ថា គេស្វែងរកមាតុភូមិមួយ។ ប្រសិនបើបុព្វបុរសទាំងនោះនឹកស្រុកដែលលោកបានចាកចេញមក លោកមុខជាមានឱកាសវិលត្រឡប់ទៅវិញពុំខាន។ តាមពិត ពួកលោកចង់បានមាតុភូមិមួយដ៏ល្អប្រសើរជាង គឺមាតុភូមិនៅស្ថានបរមសុខ*ឯណោះ។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះជាម្ចាស់ មិនខ្មាសនឹងឲ្យគេហៅព្រះអង្គថា ជាព្រះរបស់បុព្វបុរសទាំងនោះឡើយ ដ្បិតព្រះអង្គបានរៀបចំក្រុងមួយ សម្រាប់ពួកលោករួចទៅហើយ។
ដោយសារជំនឿ លោកអប្រាហាំបានយកអ៊ីសាកទៅថ្វាយជាយញ្ញបូជា នៅពេលព្រះជាម្ចាស់ល្បងលមើលចិត្តលោក។ លោកថ្វាយកូនតែមួយគត់របស់លោក ថ្វីដ្បិតតែលោកបានទទួលព្រះបន្ទូលសន្យា ហើយថ្វីដ្បិតតែព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់លោកថា «អ៊ីសាកនឹងបន្ដពូជពង្សឲ្យអ្នក»ក៏ដោយ។ លោកយល់ឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់មានឫទ្ធានុភាពអាចប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញបាន។ ហេតុនេះ លោកក៏បានទទួលកូនមកវិញ ដែលជានិមិត្តរូបមួយ។
ដោយសារជំនឿ លោកអ៊ីសាកបានឲ្យពរលោកយ៉ាកុប និងលោកអេសាវ ទុកសម្រាប់អនាគត។
ដោយសារជំនឿ ពេលលោកយ៉ាកុបហៀបនឹងទទួលមរណភាព លោកបានឲ្យពរដល់កូនៗរបស់លោកយ៉ូសែប ហើយលោកថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ ដោយបន្ទន់ខ្លួនលើឈើច្រត់។
ដោយសារជំនឿ ពេលលោកយ៉ូសែបជិតលាចាកលោកនេះទៅ លោកបានថ្លែងទុកថា កូនចៅអ៊ីស្រាអែលនឹងចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីប ហើយលោកផ្ដាំគេឲ្យធ្វើយ៉ាងណាៗចំពោះធាតុរបស់លោក។
ដោយសារជំនឿ ពេលលោកម៉ូសេកើតមក ឪពុកម្ដាយបានលាក់លោកទុកចំនួនបីខែ ព្រោះឃើញទារកស្អាត ហើយគាត់មិនកោតខ្លាចបញ្ជារបស់ស្ដេចទេ។
ដោយសារជំនឿ លុះដល់ម៉ូសេធំពេញវ័យហើយ លោកមិនព្រមឲ្យគេហៅលោកថាជាកូនរបស់បុត្រីព្រះចៅផារ៉ោនទេ។ លោកសុខចិត្តស៊ូទ្រាំរងទុក្ខលំបាករួមជាមួយប្រជារាស្ដ្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាជាងសប្បាយនឹងអំពើបាបតែមួយភ្លែត ។ លោកយល់ឃើញថា លោករងការប្រមាថមើលងាយដូចព្រះគ្រិស្ត ប្រសើរជាងបានទ្រព្យសម្បត្តិនានានៅស្រុកអេស៊ីប ដ្បិតលោកជាប់ចិត្តនឹងរង្វាន់ដែលនៅខាងមុខ។ ដោយសារជំនឿ លោកបានចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីបឥតខ្លាចស្ដេចខ្ញាល់ឡើយ ដ្បិតលោកកាន់ចិត្តរឹងប៉ឹងហាក់បីដូចជាឃើញព្រះជាម្ចាស់ ដែលមនុស្សពុំអាចមើលឃើញ។ ដោយសារជំនឿ លោកបានធ្វើពិធីបុណ្យចម្លង* និងប្រោះឈាម ដើម្បីកុំឲ្យមច្ចុរាជ បៀតបៀនកូនច្បងរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឡើយ។
ដោយសារជំនឿ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានឆ្លងសមុទ្រក្រហមដូចដើរលើដីគោក រីឯជនជាតិអេស៊ីបដែលខំឆ្លងមកដែរ ត្រូវទឹកសមុទ្រគ្របពីលើ ស្លាប់អស់ទៅ។
ដោយសារជំនឿ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនាំគ្នាដើរជុំវិញក្រុងយេរីខូចំនួនប្រាំពីរថ្ងៃ ហើយកំពែងក្រុងក៏រលំអស់។
ដោយសារជំនឿ នាងរ៉ាហាប ជាស្ត្រីពេស្យា ពុំបានវិនាសអន្តរាយជាមួយពួកអ្នកដែលប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ព្រោះនាងបានទទួលពួកអ្នកស៊ើបការណ៍ដោយមេត្រីភាព។
តើខ្ញុំអាចនិយាយអ្វីទៀត? ខ្ញុំគ្មានពេលនឹងនិយាយអំពីរឿងលោកគេឌាន លោកបារ៉ាក់ លោកសាំសុន លោកយ៉ែបថា ព្រះបាទដាវីឌ លោកសាំយូអែល និងព្យាការីនានាទេ។ ដោយសារជំនឿ លោកទាំងនោះបានច្បាំងនឹងនគរផ្សេងៗ បានប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត បានទទួលអ្វីៗដែលព្រះជាម្ចាស់សន្យាប្រទានឲ្យ បានបិទមាត់សិង្ហ បានពន្លត់ភ្លើងដែលឆេះសន្ធោសន្ធៅ បានគេចផុតពីមុខដាវ មានកម្លាំងឡើងវិញនៅពេលធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ខ្លាំងពូកែនៅពេលច្បាំង ធ្វើឲ្យខ្មាំងសត្រូវបាក់ទ័ព។ ស្ត្រីៗបានឃើញក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួនដែលស្លាប់ទៅហើយនោះ មានជីវិតរស់ឡើងវិញ។ អ្នកខ្លះសុខចិត្តឲ្យគេធ្វើទារុណកម្ម មិនព្រមឲ្យនរណាដោះលែងឡើយ ដើម្បីឲ្យបានជីវិតរស់ឡើងវិញដ៏ប្រសើរជាង។ អ្នកខ្លះទៀតសុខចិត្តឲ្យគេចំអកឡកឡឺយ ឲ្យគេវាយដំ ហើយថែមទាំងឲ្យគេដាក់ច្រវាក់ឃុំឃាំងថែមទៀតផង។ អ្នកខ្លះត្រូវគេយកដុំថ្មគប់សម្លាប់ ត្រូវគេសម្លាប់ដោយអារនឹងរណារ ត្រូវគេសម្លាប់ដោយមុខដាវ ត្រូវរសាត់អណ្ដែតពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ មានតែស្បែកចៀម និងស្បែកពពែបិទបាំងខ្លួន ខ្វះខាតសព្វគ្រប់ទាំងអស់ ហើយត្រូវគេជិះជាន់សង្កត់សង្កិនធ្វើបាបថែមទៀតផង។ លោកីយ៍ពុំស័ក្ដិសមនឹងឲ្យអ្នកនោះរស់នៅជាមួយឡើយ ដូច្នេះ គេទៅរស់នៅតែលតោលតាមវាលរហោស្ថាន តាមភ្នំ តាមរូងភ្នំ និងតាមរអាងភ្នំ។
ទោះបីអ្នកទាំងនោះទទួលសក្ខីភាពល្អ ព្រោះតែជំនឿរបស់ខ្លួនក្ដី ក៏គេពុំបានទទួលអ្វីៗតាមព្រះបន្ទូលសន្យាដែរ។ ដោយព្រះជាម្ចាស់គ្រោងទុកថានឹងប្រទានអ្វីៗដ៏ល្អប្រសើរមកយើង ព្រះអង្គពុំបានប្រោសអ្នកទាំងនោះឲ្យបានគ្រប់លក្ខណៈមុនយើងឡើយ។
